تاب آوری در بحرانهای اجتماعی نقش عمده ای ایفا میکند و شناخته شده ترین عاملی که با تاب آوری اجتماعی رابطه معکوس دارد آسیب پذیری اجتماعی است، لذا در هر سامانه ی اجتماعی برای مواجه شدن با تغییرات و تهدیدات بایستی تمهیداتی لحاظ کردد که بتواند به نحو بهینه مواجهه و مقابله کند تاب آوری اجتماعی از ظرفیت و توانایی خاصی در افراد و گروهها، خانواده و جوامع صحبت میکند که عمدتاً یادگیری و سازگاری در تغییرات تحمیل شده و همچنین قدرت تطبیق با شرایط و مقتضیات را در برخواهد داشت.
زمانی که جامعه ای با نیازهای تازه، خطرات و تهدیدات مواجه می شود دچار درهم شکستگی و بحران خواهد شد. از این رو بسیاری از متون، بازگشت سریع به شرایط قبل از بحران را تاب آوری نامیده اند و براین اساس مطالعات تاب آوری ماموریت اصلی خود را برگشت پذیری در سریع ترین زمان ممکن و یا حداقل آشفتگی و حفظ شایستگی می داند.
توسعه تاب آوری باعث می شود که امداد و حمایت های اجتماعی به هنگام و هماهنگ، فراگیر و جامع در حد بهینه اعمال گردد. مشارکت های مدنی و حمایت های اجتماعی نیز در همه حال بر تاب آوری فردی و سلامت اجتماعی تاثیرات عمیق میگذارد چرا که باور افراد نسبت به خود در حمایت های اجتماعی پرورده می شود.
حمایت های اجتماعی می تواند با تقویت جریان رشد و کاهش اثر صدمات، تاثیر انتخاب های نادرست، اتفاقات تلخ و بلایای طبیعی را کاهش دهد و از این طریق به توسعه تاب آوری اجتماعی کند.
تاب آوری چیزی نیست که داشتن آن خوب باشد، تاب آوری ضرورت است.
در کتاب پیش رو نیز تلاش بر این است که برخی از مواردی که سهم عمده ای در اجتماعی شدن افراد دارد، از قبیل جامعه پذیری و مسئولیت پذیری، کفایت اجتماعی، درونی کردن ارزش ها و هنجارهای اجتماعی، تاب آوری هیجانی – اجتماعی، تنظیم خلق و خو و هیجان، مهارت های گفت و گو با رویکرد همدلی و گفتگوی بین نسلی، خود مراقبتی و سبک زندگی سالم در حد تلنگری جهت جلب توجه افراد به موضوع و اهمیت آن بیان گردد.
